Dziś Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Także moi krewni padli ofiarą tego ludobójstwa. Wiosną 1940 roku NKWD zamordowało co najmniej 22 000 obywateli II Rzeczpospolitej (żołnierzy Wojska Polskiego, funkcjonariuszy Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza, Straży Granicznej, Służby Więziennej, a także cywilów).
Gdzie szukać?
Krewnych, którzy padli ofiarą tej strasznej zbrodni można szukać w różnych bazach danych: http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/ https://katyn.ipn.gov.pl/ https://zapisyterroru.pl/dlibra
Jan Kuich z Sypniewa
Jedną z ofiar Zbrodni Katyńskiej był Jan Kuich z Sypniewa. Był on moim kuzynem dwunastego stopnia.
W bazie danych czytamy: Starszy posterunkowy Policji Państwowej Jan KUICH s. Leona i Rozalii z Markiewiczów, ur. 5 I 1892 w Sypniewie. W policji od 1920. Początkowo służbę pełnił na Posterunku w Chojnicach, od czerwca 1927 na Posterunku w Brusach pow. chojnicki i tam nadal we wrześniu 1939.
L. 016/2 (88), 1871.
Materiały przygotowane przez Bartosza Pyszke w ramach konkursu organizowanego przez Instytut Pamięci Narodowej poświęcone Janowi Kuichowi, mężowi kuzynki jego prababci.
Jana Kuicha przypomniał mi kuzyn Bartosz Pyszke, od którego mam część materiałów. Okazało się, że z kolei Bartek materiały otrzymał od Ireneusza Kuicha, wnuka Jana, a mojego wielokrotnego kuzyna.
Urodzony 5 stycznia 1892 roku w Sypniewie, syn Leona i Rozalii. Mieszkał w Brusach przy ulicy Dworcowej 12. Został jeńcem wojennym armii sowieckiej w okolicy Kowla po 17 września 1939 roku. Osadzony w Ostaszkowie w obozie NKWD. Zamordowany w kwietniu 1940 roku w Twerze. Pochowany na cmentarzu w Miednoje. Rodzina: Marta z Fifielskich, dzieci Agnieszka, Janina, Jan. Jan Kuich był rosłym (192 cm), barczystym, silnym mężczyzną. Kiedyś w niedzielę (według relacji jego żony Marty), po mszy w kościele w Brusach oberżysta z pobliskiej knajpy poprosił go o interwencję. Dwóch awanturujących się klientów zostało wyniesionych przez niego. Trzymał ich obu za kołnierze. Wstrząsnął nimi, rzucił na trawę i poszedł z nią dalej do domu. Jan chciał w pierwszych dniach maja 1920 roku dołączyć do Piłsudskiego, ale żona schowała mu buty tuż przed udaniem się na miejsce zbiórki ochotników. Armia Piłsudskiego w tym czasie oblegała Kijów, a Jan i Marta byli świeżo po ślubie (3 maja 1920 roku). Stanowczość oraz desperacja żony powstrzymały Jana. Jan był obowiązkowy, lubiany przez przełożonych, sąsiadów i mieszkańców, a pracę swą wykonywał sumiennie. Cechowała go sprawiedliwość i ludzkie traktowanie aresztantów i zatrzymanych w śledztwie. Służbę w policji pełnił z honorem. Razem z żoną Martą wspierali czynnie „Fundusz Obrony Narodowej”. Uczestniczyli aktywnie w organizacji „Rodzina Policyjna” w Brusach, która zajmowała się dożywianiem dzieci biednych i z rodzin bezrobotnych. […]
Karta pocztowa – Jan Kuich
List do rodziny – Jan Kuich
Rodzinna tablica pamiątkowa – Jan Kuich
Zdjęcie rodziny Jana Kuicha
Pokrewieństwo z Janem Kuichem
Bracia Osińscy
Historia Osińskich jest tym bardziej tragiczna, że spotkała braci. Byli oni moimi kuzynami siódmego stopnia (braćmi stryjecznymi, inaczej kuzynami, mojej prababci).
Kapitan piechotyJan Szczepan OSIŃSKI s. Bolesława, ur. 27 XII 1901. Awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem 1 IV 1923. Służył w Korpusie Ochrony Pogranicza. W 1939 dowódca 3 kompanii 8 pułku piechoty Legionów.
L.S. 2456; RO 1932; T. Kryska-Karski, Materiały do historii Wojska Polskiego.
Jan Osiński, trzecie dziecko Bolesława i Rozalii Osińskich, starszy brat Feliks urodził się w 1899 w Słomowie. Janek był 2-3 lata młodszy od swojego brata. Gdy w 1918 roku jego 19-letni brat Feliks poszedł do powstania wielkopolskiego jako żołnierz 3 pułku Strzelców Wielkopolskich Janek miał 16- 17 lat. Wychowany na opowieściach starszego brata postanowił się oddać służbie wojskowej. Prawdopodobnie skończył podchorążówkę w Grudziądzu, gdyż do połowy lat 30 służył tam jako oficer. Czas dzielił między jazdę konną, szermierkę oraz kobiety. Niekoniecznie w tej kolejności. Charakter i fantazja ułańska można by rzec, przygody także. A teraz historia o tym jak Janek oficer garnizonu w Grudziądzu znalazł się nagle w KOP w Równem, przeniesiony karnie, notabene. A było to tak Janek uwielbiał kobiety ze wzajemnością, nigdy jednak z żadną nie związał się na stałe. Pewnego dnia poznał żonę zastępcy komendanta garnizonu tam gdzie służył w Grudziądzu. Poznał ją bliżej niż powinien, znali się tak przez pewien czas, aż szczęście ich opuściło, gdyż mąż tej przepięknej pani zastał ich oboje w małżeńskiej sypialni państwa podpułkowników. Wybuchł skandal, Pan podpułkownik postanowił się zemścić. Przeniósł Janka do Równego do KOP- Korpus Ochrony Pogranicza. Było to w okolicach 1935 roku, gdyż Janek jeszcze wielokrotnie przyjeżdżał do brata na wakacje do nadleśnictwa Laski. Gdy 17 września 1939 wojska sowieckie wkroczyły do Polski Janek dostał się do niewoli w pierwszej kolejności. Jak i gdzie skończył wszyscy wiemy, można by zatem rzec, że to kobiety go zgubiły, o ironio. Był uwielbiany przez całą rodzinę, niezwykle wesoły, sympatyczny, dusza towarzystwa, która obsypywała wszystkich prezentami. Podobno najweselszy z wszystkich Osińskich. Cóż, wychodzi na to, że fajny facet był. Zamordowany przez NKWD razem z bratem Mieczysławem i kuzynem Marianem Kozibą w Charkowie Na liście katyńskiej z nr 10846. Kpt. Jan OSIŃSKI, ur.1901-12-27,Odrzykoń. dca komp., 8 pp Leg., zm. 1940, Charków
Podporucznik służby zdrowia rezerwyMieczysław Wawrzyniec OSIŃSKI s. Bolesława i Rozalii, ur. 8 VIII 1904 w Odrzykoniu, pow. krośnieński. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1930) i SPRSan. (1933). Odbył ćwiczenia rezerwy w 4 pułku lotniczym, pułku radiotelegraficznym (1934), 2 pułku szwoleżerów (1936) i Centrum Wyszkolenia Lotnictwa (1938). Mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem 1 I 1935; kadra zapasowa 1 Szpitala Okręgowego. Lekarz medycyny z Poznania.
L.S. 2463; CAW, Ap 363; MKat., Zbiór rel. i opr.
Mieczysław Osiński, młodszy o 3-4 lata od Janka. Po zdaniu matury( nie wiemy gdzie), studiował na Uniwersytecie Poznańskim medycynę. Po studiach pracował na Pomorzu w szpitalach powiatowych. Na wiele lat przed wojną, przeniósł się do Poznania. Został asystentem profesora Janczara. Mobilizowany w Poznaniu o losach wojennych nic nie wiemy. Rodzina pamięta go jako kogoś zupełnie innego niż Janek Osiński. Stonowany, niezwykle taktowny, skromny, wiadomo, że miał narzeczoną, ale nic o niej nie wiemy. lekarz dziecięcy, przed wojną adiunkt w Klinice Dziecięcej u prof. Jonschera w Poznaniu ; zmobilizowany w 1939 r., ur. w 1904 r. w Odrzykoniu, zginął w Charkowie na liście katyńskiej z nr.10847. Ppor. Mieczysław OSIŃSKI, ur.1904-08-08,Odrzykoń, lekarz med., 1 szp. okr., zm. 1940, Charków
Poniżej publikuję fragmenty książki pt. „Archeologia Zbrodni” prof. Andrzeja Koli. Poniższe fragmenty otrzymałem od kuzyna Roberta Pietrzaka. Celowo publikuję je tak małe (powiększą się po kliknięciu). Jest to opis masowego grobu, dla niektórych może to być zbyt drastyczne.
Manierka Mieczysława Osińskiego. Fragment książki „Archeologia Zbrodni”
Urodzony w Opolu, pochodzi z Tarnowa Opolskiego. Absolwent Uniwersytetu Opolskiego na kierunku Politologia o specjalizacji dziennikarskiej. Pilot wycieczek, organizator, animator kultury, społecznik, podróżnik, genealog. Prezes Fundacji Czas Podróżników. Doktorant w zakresie historii na Uniwersytecie Opolskim. Zajmuje się problematyką przesiedleń ze wschodu po 1945 roku, emigracją, genealogią, genealogią genetyczną, a także historią Słowian i Wikingów.
Mógłbym powiedzieć, że po nic, bo jest na świecie wiele istotniejszych spraw, takich jak głód, kryzys, ekologia i wiele innych.
Nie mniej jednak coraz więcej ludzi się interesuje genealogią i przodkami.
Dziś mija 150 rocznica urodzin księdza Bolesława Domańskiego. Księdza Patrona zasłużonego dla Krajny i Związku Polaków w Niemczech, który obchodzi w tym roku 100 rocznicę powstania.
Artykuł poświęcony Lutosławie Malczewskiej, dziennikarce, nauczycielce, działaczce, a także córce Kazimierza Malczewskiego, I Prezesa I Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech.
